Na początku listopada 2006 roku White Night Blues ostatecznie oderwali się od swojego miejsca narodzin - małego miasteczka Bialynichy W sobotę 6 listopada Jurij Nesterenko wyjechał do Mohylewa na sabat literacko-muzyczny „Prypynak Kantsava” (jeszcze jako pracownik Bielnickiego Domu Kultury), a w poniedziałek 8 listopada przybył do pracy i napisał list rezygnacja. Tym samym grupa ostatecznie wyruszyła w swobodną podróż przez miasta swojego rodzinnego kraju i sąsiednich państw.

     Pierwsze znaczące występy odbyły się 1 i 2 grudnia w Mińsku. Początkowo odbył się solowy koncert White Night Blues w klubie Graffiti (nie mylić ze starą dobrą instytucją, założoną z pomocą i pod kierunkiem pana Vetry (gdzie znany producent Pavel Kashirin przez dziesięć lat) z istniejącym później „biurem”, które zręcznie wykorzystywało autorytet i przereklamowaną markę swoich poprzedników).

      Pavel Kashirin zaplanował ogromną liczbę wydarzeń, a ich zamówienie było na kilka miesięcy do przodu. Jednak w harmonogramie koncertów WNB pojawiło się „okno” na występ w najbliższej przyszłości. Ta data była o tyle ważna, że następnego dnia miał się odbyć występ zespołu w ramach międzynarodowego festiwalu gitarowego Grifomania.

     O nim dalej i rozmowa będzie trwała:

      Festiwal zorganizował Yuri Vladimirovich Reshetnikov, dziennikarz muzyczny, znawca muzyki rockowej i telewizyjnej, prezenter muzyczny . Do udziału w festiwalu zgromadził najróżniejszych gitarzystów na bardzo wysokim poziomie - głównie z Białorusi, ale zaproszeni artyści z Ukrainy i Rosji brali udział w prawie każdym festiwalu. Planowano również rozszerzenie geograficzne (m.in. prowadzono negocjacje z byłymi białoruskimi, a obecnie zagranicznymi supergitarzystami Wiktorem Smolskim (Niemcy) i Aleksandrem Rastopczinem (USA).

      prezentowane w różnych latach. Były nowoczesne klasyki, awangarda, speed metal i eksperymentalne projekty elektroniczne. Ogólnie sztuka gitarowa we wszystkich jej przejawach.

Yuri Nesterenko był nie tylko gościnnym muzykiem. Faktem jest, że w latach 2001-2003 Yuri opublikował magazyn o nazwie Grifoman. Była to samodzielna publikacja o gitarze modern . Nesterenko, jako redaktor naczelny, celowo wybrał nazwę, która łączyłaby magazyn z tak potężnym projektem kulturalnym  w dziedzinie krajowej i międzynarodowej muzyki gitarowej, jakim jest festiwal Grifomania. Przekonał Reszetnikowa, że w ten sposób idea zjednoczenia gitarzystów i rozwoju ruchu gitarowego zostanie wsparta i wzmocniona, a Jurij Władimirowicz zgodził się na użycie nazwy magazynu, która nawiązywałaby do nazwy festiwalu.

     Czas, by sam redaktor spróbował swoich sił na scenie. Na Grifomania-2006 Nesterenko otworzył drugą część solowym numerem na gitarze akustycznej. Spektakl, dziwnym zbiegiem okoliczności, został nazwany wcale nie gościnnym: „Pożegnanie”. Ale to była tylko gra słów i po pierwszym numerze muzycy White Night Blues dołączyli do swojego gitarzysty i zagrali przygotowany program, na który składały się utwory instrumentalne o charakterze funk-blues-rock, a na koniec powolny blues w wykonano w języku białoruskim „Znam tyle paszchoty”.

      W festiwalu wzięli udział także: dwaj utalentowani debiutanci, późniejsi sławni gitarzyści rockowi Alexander i Grigoruiko; egzotyczna diva z power instrumentem, wykonująca gitarę electro-pop - Irina Ignatyuk (wszystko w pierwszej części). Druga część festiwalu rozpoczęła się, jak już wspomniano, od White Night Blues; wtedy grał ciekawy muzyk jazzowy Igor Pilipenko; następnie głos zabrał Andrei Voitsekhovsky, mistrz muzyki flamenco; ostatni blok zagrał Władimir Pietrowicz Ugolnik, prezentując gitarowy huragan, w którym przeplatają się blues, jazz, rock and roll. Rozpoczął też festiwalowy jam, na który do woli wychodzili wszyscy uczestnicy koncertu.